W rękopisach modlitwa ta występuje zwykle po Pozdrowieniu cnót. Są to jednak dwa samodzielne utwory. Autentyczność nie była nigdy podważana. Obok antyfony Święta Maryjo, Dziewico, umieszczonej w Oficjum o Męce Pańskiej, modlitwa ta jest cennym świadectwem czci i miłości Franciszka dla Matki Boskiej. W poszczególnych wezwaniach zauważa się właściwy Świętemu obrazowy sposób wyrażania myśli. W formie poetyckiej ujął Franciszek z całą prostotą głębię Macierzyństwa Bożego Maryi.

Daty powstania tej modlitwy, jak prawie wszystkich modlitw ułożonych przez Franciszka, nie da sie ustalić.

Pozdrawiam Cię Pani święta Królowo,

święta Boża Rodzicielko Maryjo,

która jesteś Dziewicą, uczynioną Kościołem

i wybraną przez Najświętszego Ojca niebieskiego,

który Cię uświęcił

razem z najświętszym i umiłowanym Synem

 przez Ducha Świętego,

w Tobie była od zawsze pełnia łaski

i wszelkiego dobra.

Pozdrawiam Cię Jego pałacu,

Pozdrawiam Cię Jego namiocie,

Pozdrawiam Cię Jego domu.

Pozdrawiam Cię Jego szato,

Pozdrawiam Cię Jego służebnico,

Pozdrawiam Cię Jego Matko.

Pozdrawiam was wszystkie święte cnoty,

które przez światło i łaskę Ducha Świętego

jesteście wlane w serca wiernych,

abyście z niewiernych czyniły wiernych Bogu.