POZDROWIENIE CNÓT

Autorem tej pieśni pochwalnej na cześć cnót jest na pewno św. Franciszek, gdyż Tomasz z Celano podaje w drugim życiorysie Świętego: „Pisze on w swej pieśni ułożonej na cześć cnót: Bądź pozdrowiona, Królowo Mądrości, niech Pan Cię zachowa razem z Twą siostrą świętą, czystą Prostotą”. Za autentycznością pieśni przemawiają także wewnętrzne dowody. Mianowanie cnót siostrami i paniami jest typowe dla św. Franciszka.

Nie da się ustalić czasu powstania pieśni. Utwór ma charakter poetycki. Żywa wyobraźnia Franciszka uosabia cnoty. Owe „panie” (dominae) zbliżają rycerskiego Franciszka do Pana (Dominus) Jezusa Chrystusa. One są zawsze z Nim złączone. Jemu służy ten, kto się poświęca na służbę cnót. Dlatego pochwały cnót można zrozumieć tylko w całokształcie franciszkańskiego naśladowania Chrystusa.

Witaj królowo mądrości,

niech Pan Cię strzeże z twoją siostrą

czystą i świętą prostotą.

Pani święte ubóstwo,

niech Pan Cię strzeże z twoją siostrą, świętą pokorą.

Pani święta miłości,

niech Pan Cię strzeże z twoją siostrą, świętym posłuszeństwem.

Wszystkie najświętsze cnoty

niech Pan, od którego pochodzicie, was strzeże.

Nie ma takiego człowieka na świecie,

który by posiadł jedną z was,

zanim by wpierw nie obumarł.

Kto choć jedną z was posiada

a innym nie uchybia,

to posiada wszystkie.

Kto uchybia jednej, to nie posiada żadnej i uchybia wszystkim,

a każda z nich zawstydza wady i grzechy.

Święta mądrość zawstydza szatana i jego zasadzki.

Czysta i święta prostota zawstydza każdą mądrość tego świata i ciała.

Święte ubóstwo zawstydza każdą pożądliwość, skąpstwo i troski tego świata.

Święta pokora zawstydza pychę i wszystkie światowe rzeczy i ludzi.

Święta miłość zawstydza wszystkie szatańskie i cielesne pokusy i wszelką ludzką bojaźń.

Święte posłuszeństwo zawstydza wszelkie ludzkie i cielesne pragnienia,

zachowuje ciało w umartwieniu i w duchu posłuszeństwa własnemu bratu,

poddaje wszystkim ludziom tego świata,

i nie tylko ludziom, ale także i dzikim zwierzętom,

tak, że mogą czynić to, co chcą

i to, na co im zezwoli Pan.